நானே கேள்வி? நானே பதில்! -2

விழுப்புரத்திலிருந்து 25 கி.மீ. தொலைவில் 1 மீட்டர் நீளத்துக்கு ரயில்வே தண்டவாளம் வெடிவைத்துத் தகர்க்கப்பட்டிருப்பதை பற்றியும், பிரபாகரனின் தம்பி என்கின்ற துண்டுப் பிரசுரங்கள் பற்றி எதேனும் பதில் உம்மிடம் உண்டா?



தம்பியின் தம்பிகள் தமிழர்களுகாக உயிரை கொடுப்பவர் அன்றி எடுப்பவர் அல்லர். வேணும் என்றால் 'அண்ணா'வின் தம்பிகள் அச்செயலை செயலாம்? குறிப்பு - தினகரன் தீ வைப்பு.

பெரியார் -25

தந்தை பெரியார் - வஞ்சிக்கப்பட்ட மக்களின் வாய்தா வாங்காத வக்கீல். ஆயிரமாண்டு ஆதிக்க மலையை அடித்து நொறுக்கியது அவரது கைத்தடி. அடங்கியிருந்தவர்கள் எழுந்து நிற்க ஊன்றுகோலாக இருந்ததும் அதுவே. 95 வயதிலும் மூத்திரச் சட்டியைத் தூக்கிக்கொண்டு சளைக்காமல் போராடியவரின் சரித்திரத்தில் இருந்து...

ராமசாமி என்பது அவரது பெற்றோர் வைத்த பெயர்.பெண்ணடிமைத்தனம் குறித்துப் பெரும் பிரசாரம் செய்ததற்காக, மாநாடு கூட்டிய பெண்கள் அமைப்பினர் சூட்டிய பட்டம்தான் பெரியார். அதுவே அவரது பெயராக மாறிப் போனது!

பெரியார் - நாகம்மை இருவருக்கும் ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்து 5-வது மாதமே இறந்து போனது. அதன்பிறகு குழந்தைகள் இல்லை. ஆனால் 20-க்கும் மேற்பட்ட அநாதைக் குழந்தைகளைத் தத்தெடுத்து வளர்க்க ஆரம்பித்தார். படிக்கவைத்துத் திருமணம் செய்தது வரை இவரது செலவுதான். இவர்களுக்கு ஈ.வெ.ரா.ம. என்பது இனிஷியல்!

தமிழ்நாட்டுச் சரித்திரத்தில் எடைக்கு எடை பொருட்கள் தரப்பட்டது இவருக்குத்தான். வெள்ளி, நெல் மூட்டைகள், பேரீச்சம்பழம், பெட்ஷீட் தொடங்கி வெங்காயம் வரை தரப்பட்டுள்ளது!

தான் மேடையில் பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போது யாராவது மாற்றுக் கருத்து இருந்தால் உடனே எழுந்து சொல்லலாம் என அறிவித்திருந்தார். ''நான் இல்லாத இடத்தில் என்னைப்பற்றிப் பேசாதே, காணாத இடத்தில் குரைக்காதே'' என்பார்!

வால்மீகி ராமாயணம், அபிதான சிந்தாமணி, தமிழ்ப் பேரகராதி ஆகிய மூன்று புத்தகங்களையும் எப்போதும் தன்னுடன் வைத்திருப்பார். சர்ச்சைக்குரிய புத்தகங்களின் அடுத்தடுத்த பதிப்புகளையும் விடாமல் வாங்குவார்!

பதினைந்துக்கும் மேற்பட்ட நாய்களை வளர்த்தார். பிரெஞ்சு தொடங்கி ராஜபாளையம் வரை பல வகைகள் இருக்கும். வெளியூர் பயணத்தின்போதும் அவை வேனில் ஏறி வந்து மேடைக்குக் கீழே உட்கார்ந்திருக்கும்!

தான் செய்யும் சிறு செலவுக்குக்கூட கணக்கு வழக்கு வைத்திருந்தார். அதைச் சின்ன டைரியில் குறித்துவைத்திருந்தார். வருமானவரி பிரச்னை ஒன்று வந்தபோது, இந்த டைரிகளைப் பார்த்து நீதிபதிகளே ஆச்சர்யப்பட்டார்கள்!

வாரம் ஒருமுறை, பத்து நாளைக்கு ஒருமுறைதான் குளிப்பார். ''குளிக்கணும்கிற ஞாபகமே எனக்கு வர்றதில்ல. அதை ஒரு தொந்தரவாக நினைக்கிறேன்'' என்பார்!

தமிழில் எழுத்துச் சீர்திருத்தம் கொண்டுவந்தவர் பெரியார்தான். ணா, லை என்றெல்லாம் 75 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் முதன்முதலாக எழுத ஆரம்பித்தவர் அவர்தான்.

இளமைக் காலத்தில் தான் செய்த சேஷ்டைகளைப் பகிரங்கமாகச் சொன்னவர். ''மைனர் வாழ்க்கை நடத்தியவன்தான். ஆனால், இதுநாள் வரை மது அருந்தியதே இல்லை. ஆனால், பலருக்கும் வாங்கிக் கொடுத்திருக்கிறேன். நான் வியாபாரியாக இருந்தபோது பொய் பேசி இருப்பேன். பொதுவாழ்க்கைக்கு வந்தபிறகு ஒரு பொய்கூடச் சொன்னதில்லை. ஒழுக்கக் கேடான காரியத்தையும் செய்ததில்லை'' என்று அறிவித்தவர்!

உங்களுடைய அரசியல் வாரிசு யார் என்று கேட்டபோது, ''எனக்கு அரசியல் வாரிசு என்று யாரும் கிடையாது. என்னுடைய கொள்கைகளும் கருத்தும்தான் வாரிசு'' என்றார்!

தன்னுடைய மனைவி நாகம்மை, அம்மா சின்னத் தாய் ஆகியோர் இறந்தபோது, தனக்கு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது என்று பகிரங்கமாக அறிவித்தார். 'எனக்குஇருந்த குடும்பத் தொல்லைகள் ஒழிந்தன' என்று காரணம் சொன்னார்!

இன்றைக்குப் பிரபலமாக இருக்கும் செல்போன், கம்யூட்டர், வாக்மேன், வெப்கேமரா, டெஸ்ட்டியூப் பேபி, உணவு கேப்சூல்கள், குடும்பக் கட்டுப்பாடு... அனைத்தைப் பற்றியும் 65 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் 'இனிவரும் உலகம்' என்ற கட்டுரையில் எழுதி தன்னுடைய விஞ்ஞான அறிவை வெளிப்படுத் தியவர் பெரியார்!

இரண்டு கவர்னர் ஜெனரல்கள் நேரில் வந்து சந்தித்து 1940, 42 ஆண்டுகளின் சென்னை மாகாணத்தின் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொள்ளச் சொன்னபோது மறுத்தார். ''நெருப்புகூடக் குளிர்ச்சி ஆகலாம், வேப்பெண்ணெய் தேன்ஆகலாம். ஆனால், பதவியேற்றவன் யோக்கியனாக இருக்கவே முடியாது'' என்றார்!

தனது மனதில் பட்டதைத் தயவு தாட்சண்யம் பார்க்காமல் சொல்லிவிடுவார். வெற்றிலை பாக்கு கடை வியாபாரிகள் சங்க ஆண்டு விழாவுக்கு பேசப் போனவர், ''உங்களால் இந்த நாட்டுக்கு எந்த நன்மையும் இல்லை, எனவே, கடைகளைக் மூடி விட்டு, மக்களுக்குப் பயன்படக்கூடிய வேலையைப் பாருங்கள்'' என்று சொல்லி விட்டு வந்தார்!

தன்னுடைய குடும்பச் சொத்தை எடுத்து வந்து பொதுவாழ்க்கையில் செலவு செய்தார். பொதுவாழ்க்கையில் கிடைத் ததை அனைவருக்கும் பயன்படுவது மாதிரி டிரஸ்ட் ஆக்கினார். அவரதுசேகரிப் பில் நயாபைசாகூடத் தனது குடும்பத்தினர் யாருக்கும் தரப்படவில்லை!

முக்கியமானவர்கள் யார் வந்தாலும் தள்ளாத வயதிலும் எழுந்து நிற்பார். இளைஞராக இருந்தாலும் 'வாங்க, போங்க' என்பார். பொது நிகழ்ச்சியில் கடவுள் வாழ்த்து பாடினாலும் எழுந்து நிற்பார். யாராவது திருநீறு கொடுத்தாலும் வாங்கிக்கொள்வார்!

உலகம் முழுவதும் பெண்ணியவாதிகள் தங்களது வேதப்புத்தகமாகச் சொல்லும் 'செகண்ட் செக்ஸ்' வெளிவருவதற்கு இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இவர் எழுதிய 'பெண் ஏன் அடிமையானாள்?' புத்தகம் வெளியாகிவிட்டது!

'நான் சொன்னதை அப்படியே நம்பாதீர்கள். உங்களுக்குச் சரி என்றுபட்டால் ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள். நான் கொள்கையை மாற்றிக்கொண்டே இருப்பேன். எப்போது மாறுவேன் என்று எனக்கே தெரியாது'' என்று எல்லாக் கூட்டத்திலும் மறக்காமல் சொல்வார்!

அவருடைய நண்பர்களில் எட்டுப் பேர் 42 வயதில் இறந்துவிட்டார்களாம். தானும் 42 வயதில் இறந்து போவோம் என்று நினைத்தாராம். ஆனால், அதன்பிறகுதான் தீவிரப் பொது வாழ்க்கையில் இறங்கினார்!

'தோழர்' என்று கூப்பிடுங்கள் என்று முதன் முதலாக தமிழ்நாட்டில் அறிவித்தவர் இவர்தான்!

புத்துலக தீர்க்கதரிசி, தென்கிழக்கு ஆசியாவின் சாக்ரடீஸ் என்று யுனெஸ்கோ நிறுவனம் பாராட்டுப் பத்திரம் கொடுத்தபோது, ''இந்த வார்த்தைகளை ஏற்றுக் கொள்ள வெட்கப்படுகிறேன்'' என்றார்!

பெரியார் அதிகமாக உச்சரித்த வார்த்தை-வெங்காயம். ''வெங்காயத்தை உரித்துக்கொண்டே போனால் கடைசியில் எதுவுமே மிஞ்சாது. ஒன்றும் இல்லாத பூஜ்யப் பேர்வழிகளைத் தாக்கவே அந்த வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறேன்'' என்றார்!

நேரடி விவாதங்களின்போது, ''சொல்றதுக்காக என்னை மன்னிக்கணும்'' என்று சொல்லிவிட்டுத்தான் பதில் சொல்வார்!

95 வயது வயதில் மொத்தம் 98 நாட்கள் வாழ்ந்தார். அதில் 35 நாட்கள் வெளியூர் பயணம் சென்று 42 கூட்டம் பேசினார். கடைசியாக அவர் பேசிய இடம் சென்னை தியாகராயர் நகர். அந்த இடத்தில்தான் பெரியார் சிலை கம்பீரமாக நிற்கிறது!

ஆயுதம் எங்களை பணிக்காது . எங்கள் தாய்மண் யாருக்கும் பணியாது

தலைவன் இருக்கிறான் !

tamil is the oldest language in india and living

Tamil is the oldest language

Tamil is the oldest language in India, you people can not compare with Sanskrit(Compare to Tamil Sanskrit is young and even not living anymore, its died)
I agree with Sumerian is the world oldest(before get the evidence of other language).....

Indus script is not Indo-Aryan Script Which is Dravidian family Script, Evidence bellowed,

3,500 Year Old Indus Script Found in Tamil Nadu

Hindu 1 May 2006

Neolithic polished stone celt (hand-held axe) with the Indus valley script found at Sembian-Kandiyur village, near Mayiladuthurai in Tamil Nadu

A Neolithic stone celt with the Indus Valley script has been discovered by a school teacher, V. Shanmuganathan, in a village called Sembian-Kandiyur near Mayiladuthurai in Nagapattinam district, Tamil Nadu. The celt, a polished hand-held stone axe, has four Indus Valley signs on it. The artefact with the script can be as old as 1500 B.C., that is, 3,500 years old. The four signs were identified by epigraphists of the Tamil Nadu Department of Archaeology, according to its Special Commissioner, T. S. Sridhar.

Iravatham Mahadevan, one of the world's foremost experts on the Indus script, called the find "the greatest archaeological discovery of a century in Tamil Nadu." The discovery proved that the Indus script had reached Tamil Nadu. He estimated the date of the artefact with the script to be around 1500 B.C. "I have cautiously and conservatively put it between 2000 B.C. and 1500 B.C.," Mr. Mahadevan said. It was in the classical Indus script. He ruled out the possibility of the celt coming from North India because "the material of this stone is clearly of peninsular origin."

Harappa and Mohenjo-daro, where hundreds of seals with the Indus script were discovered, are in present-day Pakistan. Neolithic means New Stone Age and it is datable in India between 2000 B.C. and 1000 B.C.

According to Mr. Mahadevan, the first sign on the celt depicted a skeletal body with ribs. The figure is seated on his haunches, body bent and contracted, with lower limbs folded and knees drawn up. The second sign showed a jar. Hundreds of this pair have been found on seals and sealings at Harappa. Mr Mahadevan read the first sign as "muruku" and the second sign as "an." In other words, it is "Murukan." The earliest references in Old Tamil poetry portrayed him as a "wrathful killer," indicating his prowess as a war god and hunter. The third sign looked like a trident and the fourth like a crescent with a loop in the middle.

Mr. Mahadevan commented that the latest discovery was very strong evidence that the Neolithic people of Tamil Nadu and the Indus Valley people "shared the same language, which can only be Dravidian and not Indo-Aryan." He added that before this discovery, the southernmost occurrence of the Indus script was at Daimabad, Maharashtra on the Pravara River in the Godavari Valley

Significance of Mayiladuthurai find
(Courtesy Hindu )

Links between Harappa and Neolithic Tamil Nadu

The discovery of a Neolithic stone celt, a hand-held axe, with the Indus script on it at Sembian-Kandiyur in Tamil Nadu is, according to Iravatham Mahadevan, "a major discovery because for the first time a text in the Indus script has been found in the State on a datable artefact, which is a polished neolithic celt." He added: "This confirms that the Neolithic people of Tamil Nadu shared the same language family of the Harappan group, which can only be Dravidian. The discovery provides the first evidence that the Neolithic people of the Tamil country spoke a Dravidian language." Mr. Mahadevan, an eminent expert on the subject, estimated the date of the artefact with the Indus script between 2000 B.C. and 1500 B.C.

It was in February 2006, when V. Shanmuganathan, a school teacher living in Sembian-Kandiyur, near Mayiladuthurai in Nagapattinam district, dug a pit in the backyard of his house to plant banana and coconut saplings, that he encountered two stone celts. The teacher, who is interested in archaeology, rang up his friend G. Muthusamy, Curator of the Danish Fort Museum at Tranquebar, which belongs to the Tamil Nadu Department of Archaeology. Mr. Muthusamy, who also belongs to the same village, took charge of the two celts from his friend and handed them over to T.S. Sridhar, Special Commissioner, State Department of Archaeology.

When Mr. Sridhar examined one of the two stones, he found some engravings on it. So he asked the epigraphists of his Department to study the particular celt. To their absolute delight, they found fours signs on it - and all four of them corresponded with the characters in the Indus script. When the celt with the Indus script was shown to Mr. Mahadevan, he confirmed that they were in the Indus script. The celt with the script measures 6.5 cm by 2.5 cm by 3.6 cm by 4 cm. It weighs 125 grams. The other celt has no engravings on it.

Mr. Mahadevan, one of the world's foremost scholars on the Indus and the Tamil-Brahmi scripts, is the author of the seminal work, The Indus Script: Texts, Concordance and Tables. It was published by the Archaeological Survey of India, New Delhi in 1977.

First Indus sign

The first Indus sign on the celt showed a skeletal body with ribs, seated on his haunches, body bent, lower limbs folded and knees drawn up. The second sign shows a jar with a handle. The first sign stood for "muruku" and the second for "an." Together, they read as "Murukan." They formed a very frequent combination on the Indus seals and sealings, especially from Harappa. The first "muruku" sign corresponded with the sign number 48, the second with the number 342, the third, which looks like a trident, corresponded with the sign number 367, and the fourth with 301.

These numbers are found in the sign list published by Mr. Mahadevan.

He said: "`Muruku' and 'an' are shown hundreds of times in the Indus script found at Harappa. This is the importance of the find at Sembiyan-Kandiyur. Not only do the Neolithic people of Tamil Nadu and the Harappans share the same script but the same language." In Tamil Nadu, the muruku symbol was first identified from a pottery graffiti at Sanur, near Tindivanam. B.B. Lal, former Director-General of ASI, correctly identified this symbol with sign 47 of the Indus script. In recent years, the muruku symbol turned up among the pottery graffiti found at Mangudi, near Tirunelveli in Tamil Nadu, and at Muciri, Kerala. But this was the first time that a complete, classical Indus script had been found on a polished Neolithic stone celt, Mr. Mahadevan pointed out. He emphasised that the importance of the discovery was independent of the tentative decipherment of the two signs proposed by him.

Towards a scientific study of the Indus Script

Iravatham Mahadevan
4 February 2007, Hindu

(This article by one of the world's leading scholars on the Indus Valley Script is based on his address at the inaugural function of the Indus Research Centre at the Roja Muthiah Research Library, Chennai, on January 25, 2007. Rani Siromoney has gifted her late husband Gift Siromoney's research material on the Indus Script to the centre; and the author said he was "only following her noble example" in gifting his own research materials on the subject to the IRC.)

Future research should deal both with structural analysis of the Indus texts aided by the computer and also with archaeological and linguistic evidence to find answers to the riddle of the Indus Script.

I HAVE been a researcher in this field for the last four decades. After completing the first phase of my studies of the Tamil-Brahmi script in 1968, I turned my attention towards the Indus Script, having been attracted by the pioneering work of the Russian scholars led by Yuri V. Knorozov and the Finnish scholars led by Asko Parpola. What I found especially appealing in their brilliant work is that, unlike all previous attempts to decipher the Indus Script, the computer was employed to carry out sophisticated cryptanalytical procedures on a scientific basis. I felt that similar work should be undertaken in India also.

In 1970, I was awarded a Jawaharlal Nehru Fellowship for this project. In 1970-71, a photographic card catalogue of the Harappan inscribed objects was assembled. The Indus texts and their background data were coded in a numerical format suitable for computer analysis. An experimental concordance was prepared in collaboration with K. Visvanathan with the help of an IBM 1620 computer at the Fundamental Engineering Research Establishment in the College of Engineering, Guindy, Chennai. Publication of this paper brought me an offer of collaboration from leading computer scientists at the Tata Institute of Fundamental Research (TIFR), Mumbai. Mythili Rangarao designed the computer programmes. Professor R. Narasimhan, the doyen of computer scientists in India, guided our work at TIFR.

Interdisciplinary collaboration

This interdisciplinary collaboration resulted in the publication in 1977 of my book, The Indus Script: Texts, Concordance and Tables, published by the Archaeological Survey of India. As the title indicates, the book provides the basic source material in an organised manner for further research, but does not put forward any particular theory of linguistic decipherment. In retrospect, this has turned out to be a very salutary precaution, as the Concordance is now used world over by all researchers, whatever be their own views on the language of the Indus Script.

In 1977, a computerised Input Data File was compiled at TIFR; it was updated in 1980. This is the master file from which the pictorial version of the Indus Texts and the Concordance (published in my 1977 book) were created through brilliant and innovative computer programmes at TIFR. To appreciate this achievement, one must remember that the computers of the early 1970s were much less powerful than computers of today. We had to use punched cards to put in the data and also to obtain the output. There were no monitors for visual check. The pictorial version of the Indus texts has been widely acclaimed as aesthetically appealing and close to the originals, providing research scholars without access to the originals with reliable texts to pursue their own lines of research.

Professor Gift Siromoney and his colleague, Professor Abdul Huq, carried out further work on the Indus Script with the help of the computer in the 1980s at the Madras Christian College. Their collaboration resulted in the publication of a series of brilliant research papers (and a doctoral thesis by Abdul Huq), which explored the structural properties of the Indus texts like frequent combinations of signs, segmentation of texts into words, and phrases, etc. What is especially noteworthy about their work is its scientific character without any pre-supposition on the linguistic affinities of the Harappan people and the Indus Script.

Use of computers

The potentialities of the computerised Input Data File have not been exhausted by my 1977 book or even by the further researches by Professor Siromoney and his colleagues. For one thing, much of the data compiled in the file, including details on the locus and stratigraphy of inscribed objects, are yet to be published and remain open to further research. For another, new data are becoming available both from the earlier sites like Mohenjodaro and Harappa and from newer sites like Dholavira. Stratigraphic data from sites like Lothal and Kalibangan are still unpublished.

The format of the Input Data File now stored at the Indus Research Centre (IRC) will permit all such additions, enlarging the corpus of texts and their background data for further research. I have faith that the availability of this material in an accessible computerised form will attract younger scholars from university departments of mathematics, statistics, and linguistics. They can join together in inter-disciplinary research teams to explore further the structure of the Indus Script and ultimately its linguistic character. Fortunately, the Roja Muthiah Research Library (RMRL) is well equipped with the latest computer facilities and well staffed with experts to lend strong support to the research activities of the IRC.

The IRC proposes to conduct regular workshops and colloquia on different aspects of the Indus Civilisation, including especially the Indus Script. The centre will also arrange occasional seminars inviting scholars in India and visiting scholars from abroad to present their research findings. In due course, I hope it will publish regular bulletins on the work done at the centre or by contributing scholars elsewhere. May I take this opportunity to appeal to scholars and research institutions engaged in similar work to let us have copies of their books, monographs, research papers, and other publications to enable the IRC to build up an exhaustive library on all aspects of the Harappan civilisation and the Indus Script?

No ideological bias

I should like to lay particular emphasis on the fact that the IRC is a forum for scientific investigations without any ideological bias. This does not of course mean that the centre will not undertake research into the linguistic aspects of the Indus Script. After all, linguistic decipherment of the Indus Script is the ultimate objective of research. What we mean when we say there should be no ideological bias is that we should not start with preconceived notions or presuppositions and tailor our research to fit into ideology-driven linguistic models.

Let me illustrate this statement with a couple of examples:

Analysis of the Indus texts has now conclusively established that the writing of the Indus Script was from right to left (with some minor exceptions). Yet we find some scholars claiming that the Indus Script should be read from left to right because that is how Sanskrit (or Tamil) scripts are written. It is clear that all attempts to read the Indus texts generally from the left are ab initio invalid.

Computer analysis has shown that the Indus texts possess only suffixes, not prefixes or infixes. This indicates that the Harappan language was of the suffixing type (like Dravidian), not of the prefixing type (like Indo-Aryan).

Archaelogical context

It is also necessary for well-rounded research to look beyond the inscriptions and take the archaeological context into account. Let me again illustrate this with some well-known examples:

The Indus civilisation was urban in character. The Vedic civilisation was rural and pastoral. There is hardly any description of city life in the Rig Veda.

The Indus seals depict many animals but not the horse. The chariot with spoked wheels is also not depicted in the Indus art. On the contrary, these are among the main features of the society depicted in the Rig Veda.

The Harappan religion, as far as we can make out from pictorial representations, included the worship of buffalo-horned male gods, mother goddesses, the pipal tree, serpents, and probably also phallic worship. Such modes of worship seem alien to the religion of the Rig Veda.
These examples (among many others) make it very improbable that the Harappan city dwellers were the same as the people of the Vedic culture.

Substantial evidence

Ruling out the Aryan authorship of the Indus civilisation does not of course automatically make it Dravidian. However there is substantial evidence favouring that supposition. I mention the most important aspects of the evidence without going into details:

The survival of Dravidian languages like Brahui in North India.

The presence of Dravidian loan words in the Rig Veda.

The substratum influence of Dravidian languages on the Prakrit dialects of North India.
The evidence indicates that Dravidian languages were once spoken widely in North India and one or more of Dravidian dialects could well be the language of the Indus texts.

Let me state with all the emphasis I can command that `Aryan' and `Dravidian' are names of languages and not of races. Speakers of one language can, and frequently did, switch over from one language to another. We should not allow research into the Indus civilisation and language to be vitiated by false notions of racial or ethnic identities.

Speakers of the Aryan languages indistinguishably merged with speakers of Dravidian and Munda languages millennia ago — creating a composite Indian society, culture, and religious traditions containing elements inherited from every source. It is thus more than likely that Indus artistic and religious motifs and craft traditions have survived and can be traced in the Sanskrit literature from the days of the Rig Veda, and also in the old Tamil traditions recorded in the Sangam poetry. This is the basic assumption that underlies my own work on the interpretation of the Indus Script through bilingual parallels drawn from Sanskrit and Old Tamil works.

Quite recently, Steve Farmer and Michael Witzel proposed that the Indus Script was not a writing system at all but merely a collection of picture signs conveying messages visually but not linguistically. It is difficult to take this new theory seriously because concordances of the Indus texts compiled by different authors (G. R. Hunter, Parpola, and Mahadevan) are in essential agreement and bring out obvious linguistic features like the existence of regular sign combinations suggesting words and phrases and grammatical elements like suffixes. Scholars like Knorozov and Gift Siromoney working independently have also confirmed these linguistic features. The theory that the Indus Script is no writing at all appears to me to be defeatist, born out of frustration reflecting the lack of success of the decipherment efforts.

Solving the riddle

Lastly, let me also refer to the view that the Indus Script can never be deciphered owing to the limited material, their repetitive nature, and the absence of bilingual records. I am optimistic that sooner or later the riddle of the Indus Script will be solved.

My optimism is based on the following considerations. Additional material with Indus inscriptions are being continually unearthed from the older sites as well as from newly discovered sites. It is quite likely that we may reach a critical mass of inscriptions necessary for a successful decipherment. The criticism that there has been little or no progress towards decipherment is also not based on facts.

While it is true that linguistic decipherment has not yet been achieved, much preliminary work like determination of the direction of writing, segmentation of texts into words and phrases, and isolation of grammatical features like suffixes has been completed. In these matters a large measure of agreement has emerged from independent work by different scholars; this gives us the hope that we are progressing in the right direction towards decipherment of the Indus Script.

I hope that future research in the IRC would deal both with structural analysis of the Indus texts aided by the computer and also with the archaeological and linguistic evidence such as the ones I have mentioned above to find acceptable answers to the riddle of the Indus Script.

எங்கள் தங்க தலைவன் ! ! !

'தூங்கும் புலியைப்
பறைகொண்டு எழுப்புவோம்...
தூய தமிழரைத்
தமிழ்கொண்டு எழுப்புவோம்!'

- பாரதிதாசன்


குறிப்பு:

கொளத்தூர் மணியின் ஊரில் பிரபாகாரன் பயிற்சி எடுத்து உள்ளார். அவ்வூர் காவேரி ஆறு தமிழ்நாட்டில் முதலில் கால் பதிக்கும் இடமனா மேட்டூரில் உள்ளது.

நானே கேள்வி? நானே பதில்!

இந்தியா, உலகின் மிக பெரிய ஜனநாயக நாடா?



இந்தியா, உலகின் மிக பெரிய ஜனநாயக நாடு என்பதில் யாருக்கும் எள்ளளவும் சந்தேகம் இருக்காது. ஆனால் ஜனநாயகத்தில் போட்டியிடும் தேசிய கட்சி முதல் மாநில கட்சி வரை கட்சிகளில் ஜனநாயகம் இருக்கிறாதா என்பது தான் சந்தேகம். உதாரணத்திற்கு இந்தியா சுகந்திரம் பெற்றது முதல் காங்கிரஸின் தலைவர்கள் நேருவின் தலைமுறையின்றே !. ஒ.. அதனால் தான்ரொ ஜனநாயகத்தை மக்களாட்சி... (தம்) மக்களாட்சி... என்கிறரோ.
-------------------------------------------------------------------------------------

ஒரு எறும்பு தான் எடையை விட எட்டு மடங்கு எடை வலுவை தூக்குமாமே, இதனை விட வேறு எதேனும் இனம் தூக்குமா?



ஏன் இல்லை, மனித இனம் இருக்கிறதே, அதிலும் நம் தமிழ் இனம் இருக்கிறதே! வெறும் 20 இலட்சம் ஈழ மக்கள், 8 கோடி உலக தமிழ் மக்களின்(40 மடங்கு) மானத்தை தூக்கி நிற்கின்றனரே.
------------------------------------------------------------------------------------

கலைஞர் பிரபாகாரனை சர்வாதிகாரி என்கிறாரே?



திராவிட முன்னேற்ற கழகம் என்ற தி.மு.க-வை தி.ருவாரூர் மு. க.ருணாநிதி என்று ஆக்கியவரும், கட்சியே குடும்பம் என்பதை குடும்பமே கட்சி என்று ஆக்கிய கலைஞரை தொண்டர்கள் அழைக்கின்றனர் "ஜனநாயகவாதி" என்று ? ? ?.
-----------------------------------------------------------------------------------

இந்தியா வேற்றுமையில் ஒற்றுமை(secular) நாடு என்கீன்றினரே அப்படி என்றால் என்ன?



தமிழ்நாட்டின் அன்டை மாநிலங்களான கர்நாடகா, கேரளா மற்றும் ஆந்திரா, தமிழ்நாடுக்கு தண்ணிர் விடுவதில் வெற்றுமையில் ஒற்றுமையாக இருக்கின்றான அல்லவா அதனால் தான் இந்தியாவை வேற்றுமையில் ஒற்றுமை(secular) நாடு என்கீன்றனர்.

கொஞ்சம் மாத்தியோசிங்கயா !

படம் ஹிட்டாகனூனா(hit) இல்லை அட்லீஸ்ட்(atleast) ஒப்பனிங்கு (opening) நல்ல இருக்கணும்னா, advertisement நல்லா பண்ணனும் இல்ல casting நல்லா இருக்கனும் இது ரெண்டுக்கும் பணம் செலவு செய்ய முடியாத, கதையை நம்பி படம் எடுக்கும் தயாரிப்பாளர்களே அட்லீஸ்ட்(atleast) பெயரையாவது cache-யாவையிங்கள். அது என்ன '365 காதல் கடிதங்கள்'?, சரி அதை விட்டு விடுவோம். '365'யாவது கொஞ்சம் மாத்தி எழுதி இருக்கலாம் இப்படி



அது என்ன புள்ளி என்கிறீர்களா, பிடிக்காவில்லை என்றால் சூரியனை போட்டு கொள்ளவும்!!!

பின்குறிப்பு : 365யில் தம்பி தெரிகிதா?